1-استاندار وظیفه اصلی خود را کار، تلاش وسازندگی در جهت اقتصادی  و عمران وآبادانی بداند.

2-نوعاً هر دولت جدیدی، بمنظور ارج نهادن به نظرات شهروندان هر استان، انتخاب استاندار اول را، ازمیان شهروندان همان استان برمی گزیند. لذا بهتر است از این فرصت نهایی دقت وبهره گیری صورت گیرد.

3-ریاست جمهور محترم تأکیدداشتند،در انتخاب وزرا،فرصت آزمون وخطا نیست، که در مورداستاندار هم قطعاً صادق است،بنابراین  کسانی باید مطرح شوند، که تجربه موفق و شفاف او بر همگان (غالباً) قابل اذعان باشد.وناچار به تغییر در کوتاه مدت نبوده وفرصت پیش رو بسادگی از دست نرود.(قابل توجه : بیست استاندار در سی وپنج سال)

4-کسی بعنوان استاندار تصور ننماید،که می تواند با نوعی مدیریت اقتدارگرایانه، عرصه سیساسی را جهت رشد اقتصادی آرام نگه دارد. دولت یازدهم و فضای سیاسی اجازه چنین نگرش و رفتاری را به او نخواهد داد.

5-استاندار هرچه در کار اجرایی قوی باشد،ولی عرصه سیاسی آرام نباشد، واز فضای نسبتاً باز سیاسی موجود، حریم شکنی وعقده گشایی غلبه یابد، او در گل ولای سیاسی استان فرو خواهد رفت، وکاری از او ساخته نخواهد بود.

6-استاندار باید از فرصت سیاسی در بین اصلاح طلبان و اصول گرایان معتدل برخوردار باشد تا با وجود او،عرصه سیاسی آرام گیرد،وفرصت برای رشد وتوسعه اقتصادی فراهم شود.

7-فردی مجرب، متعهد،صبور ومتعادل در رفتار با مرجعیت سیاسی(نسبی) را در استان می توان یافت، وبه وزرای کشور معرفی نمود. لازم است تلاشگران سیاسی با نگاه واقع بینانه ومسئولانه به موضوع نگاه کنند.